ماستينگ توليد همزمان دانه يا ميوه توسط تعدادي از درختان است که اين درختان ممکن است به يک يا چند گونه از يک جنس گياهي تعلق داشته باشند و باعث ايجاد چرخه هاي گرسنگي و اقناء مي شود. ماستينگ مي تواند در سه گروه قرار گيرد: ماستينگ شديد، ماستينگ عادي یا نرمال و ماستينگ مشهور و مورد قبول عامه. اين پديده داراي سه عنصر کليدي تغيير پذيري، هماهنگي و دوره اي بودن است. در اين مقاله، ما ماستينگ را از دو ديدگاه اکولوژي و تکاملی مورد بحث قرارداده و فرضيه هاي (فرضيه دگرلقاحي، هزينه هاي اضافي، دانه هاي زياد، چرخه آتش بامبو، پيش بيني محيطي، به دام انداختن منبع، کارايي گرده افشاني، پراکنش به کمک حيوان، اثر موران و بي نيازي صياد) مربوط به آن را ارائه خواهيم کرد. گرچه توليد همزمان دانه توسط برخي از گونه هاي گياهي واضح و روشن است اما شناخت دقيق مکانيسم هاي درگير در اين پديده به دليل پيجيدگي و تعامل عوامل موثر بر آن با يکديگر، همچنان مبهم بوده و در نهايت مي توان گفت که ماستينگ مشکل بي حرکت بودن گياهان را تا حدی جبران نموده و نه تنها يک ويژگي توليد مثلي سازش يافته بوده بلکه منعکس کننده تغييرات اقليمي است.